...η έννοια της φύσεως, όπως μας φανερώνεται στην σύγχρονη επιστήμη, ανάγεται σε μία χωροχρονική αρχή, η οποία δεν μπορεί να προέρχεται από φυσική αιτία. Από αυτήν την άποψη η φύση πρέπει να έχει τεθεί από έτερον ον, να έχει δηλαδή δημιουργηθεί υπό την έννοια της προαγωγής εις το ον. Το έτερον εκείνο ον, που θέτει τη φύση, αποδεικνύεται ως υπερούσιο και υπερβατικό σε σχέση με αυτή και έτσι νοηματοδοτείται η διαφορά ανάμεσα στο κτιστό και το άκτιστο. Παραιτέρω, τόσο το άκτιστο όσο και το κτιστό χαρακτηρίζονται διαλεκτικά ως τριαδικές υπάρξεις, στην περίπτωση του πρώτου με τη σημασία της τριαδικής κοινωνίας και στην περίπτωση του δεύτερου με τη σημασία ενός τριπλού δημιουργημένου όντος, το οποίο απαρτίζεται από τις νοερές ουσίες, τη φύση και τον άνθρωπο...
