Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Και θαύματα κάνουν οι αλήτες...

Για τον Κάρολο Κουν, δε θυμάμαι πότε άκουσα για πρώτη φορά... 
Πρόλαβα να ζήσω τις θρυλικές -όπως χαρακτηρίζονται- παραστάσεις του, ν' ακούσω τις ριζοσπαστικές απόψεις του, απ' το στόμα του ίδιου... Την πρώτη φορά, που μπήκα στο χώρο του Θεάτρου Τέχνης, ένοιωσα μια ανατριχίλα να με διαπερνά. Ήταν, σαν οι τοίχοι να είχαν «ποτίσει» ιστορία... Ήταν εκεί(!), ο άνθρωπος που άλλαξε την πορεία του ελληνικού θεάτρου, καθισμένος στην πολυθρόνα του, με το τσιγάρο στο χέρι, να κοιτά πότε αυστηρά και πότε τρυφερά, τους «εργάτες» και τους «φίλους» του Θεάτρου Τέχνης. 
Ήταν, σαν ο αέρας να μύριζε έμπνευση και δημιουργία...
«Πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα, για να γίνουν θαύματα» είχε πει το 1943. 
Και πίστεψε. Και πίστεψαν κι άλλοι. Και καθημερινά πίστευαν και περισσότεροι. 
Και τα θαύματα έγιναν...


Είναι εξοργιστικό και εξωπραγματικό να γίνεται μια επίθεση σε ένα έργο τέχνης άνευ λόγου.. Που περιεχόμενο του έργου δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο... Επειδή αναφέρεται στον τίτλο μία ομάδα, κάποιοι από κάποια άλλη ομάδα θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν επιθέσεις μέσα στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα θέατρο, σε ένα χώρο τέχνης...

3 σχόλια:

Christina είπε...

...και γίνονται ακόμα, θαρρώ, όταν από την καταστροφή και τη βία, τόση γεννιέται τρυφερότητα, αρμονία κι ομορφιά...

Athens Girl είπε...

«Η γη έχει τα όριά της αλλά η βλακεία είναι απέραντη»
Γκυστάβ Φλομπέρ
ασε καλύτερα, δεν αξίζει τον κοπο...

Mike Modamorphosis είπε...

"...Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας, για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας. Το κοινό που μας παρακολουθεί και όλοι μαζί, να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας..."

Λυπαμαι που δεν τους το διδαξαν οι δασκαλοι τους...


"...Το Θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν'αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το Θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου..."

Κριμα που δεν τους το εμαθαν οι οικογενειες τους...


"...Η Τέχνη είναι μεγάλη!
Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας..."

Δυστυχως δεν τους πληροφορισε η ζωη τους...