Πού να θρηνήσει ο ποιητής…

Εκδήλωση για τον Ελύτη από το Ίδρυμα Κ.Καραμανλή


Κομματική σύναξη σε όλο της το μεγαλείο ήταν, κατά γενική ομολογία, η εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που οργάνωσε το Ίδρυμα Κωνσταντίνου Καραμανλή στο ξενοδοχείοDivani-Caravel.
Δεν θα σταθούμε στη χαριτωμένη τελετή παράδοσης της τσάντας με την αλληλογραφία των Ξαβιέ Μπρόντ (μεταφραστή του Ελύτη στα γαλλικά) και Οδυσσέα Ελύτη, που μέσω του κ. Δ. Δαβέττα κατέληξε στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, στη συνέχεια, την παρέδωσε -την τσάντα- στο διευθυντή της Γενναδείου Βιβλιοθήκης
Θα επιμείνουμε στο ότι το ζητούμενο ήταν να εκτιμηθεί, σήμερα, η άποψη ενός κόμματος εξουσίας το οποίο διαθέτει όλα τα μέσα για μια μεγάλη πολιτιστική εκδήλωση υπό τον υπερφίαλο τίτλο «Ο αιώνας του Οδυσσέα Ελύτη. Διαδρομή στην τόπο και στο χρόνο».
Το Ίδρυμα Καραμανλή δεν κατάφερε να ανταποκριθεί.


Ο χώρος ακατάλληλος – είσοδος με χρυσοποίκιλτες κουπαστές και κοκκινωπά μάρμαρα στις σκάλες, πολύχρωμα χαλιά μοκέτες και πολυέλαιοι δημιούργησαν ένα κλίμα τελείως αντίθετο από το περιβάλλον του ποιητή.
Τα στιγμιότυπα από τη ζωή και το έργο του Ελύτη που προβάλλονταν στην οθόνη, περιορίστηκαν στη θάλασσα και στις ακρογιαλιές και σε μερικά δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου για την ανακοίνωση της βράβευσης με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Η μουσική υπόκρουση πριν από την έναρξη της εκδήλωση αναλώθηκε στο τραγούδι ‘Της αγάπης αίματα» από το «Άξιον Εστί». Άσμα ανώδυνο. Τα υπόλοιπα γνωστά τραγούδια από τις πολιτικές πάλαι ποτέ συγκεντρώσεις, του άλλου κόμματος ή έπαιζαν σιγά ή καθόλου.


Λέξη δεν ακούσαμε ούτε καν από την περίφημη –για τα ελληνικά δεδομένα- ομιλία του Ελύτη στην τελετή απονομής- κουβέντα δεν είπαν για το έργο που του έδωσε το Νόμπελ - το Άξιον Εστί- ούτε μία φωτογραφία έστω του εξωφύλλου του διάσημου πλέον δίσκου με τη σύνθεση του Γ. Τσαρούχη δεν προβλήθηκε στην οθόνη. Μιλούσαμε για έναν ποιητή αλλά τα βιβλία του απουσίαζαν και αυτά από την οθόνη. Στα ελληνικά και σε μεταφράσεις. Ούτε κολλάζ και υδατογραφίες- έργα εμπνευσμένα από το Αιγαίο και τη θρησκευτική παράδοση δεν είδαμε, αν και ο αρχηγός της παράταξης, ο Αντώνης Σαμαράς, μίλησε αναλυτικά για την παράδοση, ξανά και ξανά: για τη θάλασσα, τον ήλιο, το φως και τα ιδανικά, τη μεγαλοσύνη του Ελληνισμού, τα χρώματα, τη διαύγεια(!) Και τα ονόματα….Όλα τα είπε. Αλλά στο «χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» δεν αναφέρθηκε (σσ ούτε την κλασική φωτογραφία δεν είδαμε), στο «Άξιον Εστί» δεν στάθηκε, τη «Μαρία Νεφέλη» την αγνόησε, τα «Ελεγείο της οξόπορτας» επίσης. Μόνο στο τελευταίο έργο του Ελύτη, «Ο κήπος με τις αυταπάτες» αναφέρθηκε εκτενέστερα αλλά, πάλι, το κοινό δεν είχε τη δυνατότητα να δει ούτε καν το εξώφυλλο, πόσο μάλλον τις εικαστικές συνθέσεις του ποιητή που συνοδεύουν το έργο. Και ήταν ένα κοινό εντελώς απαίδευτο. Γέμισε την αίθουσα, είδε τον αρχηγό και άρχισε να αποχωρεί όταν ο Ξαβιέ Μπρόντ μίλησε στα …γαλλικά.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν με ομιλίες τους και ο Ιngemar Rhedin, καθηγητής Φιλολογίας, ποιητής και μεταφραστής του Οδυσσέα Ελύτη στα σουηδικά, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, καθηγητής Γλωσσολογίας, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, και Δημοσθένης Δαββέτας, καθηγητής Φιλοσοφίας, συγγραφέας, εικαστικός και Αναπληρωτής Τομεάρχης Πολιτισμού Νέας Δημοκρατίας.