Νέοι Χρόνοι...

Η έλευση και η εδραίωση των λεγόμενων «Νέων Χρόνων» 

συντελέστηκε μέσω μιας πολυμέτωπης ιδεολογικής αντιπαράθεσης, 

η οποία διεξάχθηκε ταυτόχρονα σε διαφορετικά επίπεδα, 

αλλά γνώρισε την κορύφωσή της στο πεδίο της αφηρημένης σκέψης. 

Η κοσμοθεώρηση του Μεσαίωνα, στο πλαίσιο της οποίας 

είχε επιτευχθεί μια σύνθεση της χριστιανικής θρησκείας
με την αρχαία φιλοσοφία, έβρισκε τη θεωρητική 

της θεμελίωση σε μια επιστήμη που ονομαζόταν μεταφυσική.

Η μεταφυσική, εξαιτίας της ξεχωριστής της θέσης και λειτουργίας, 

δέχθηκε την ανελέητη επίθεση των εκπροσώπων της κοσμοαντίληψης 

των Νέων Χρόνων, σε βαθμό τέτοιο ώστε, από «βασίλισσα των επιστημών», 

να εμφανίζεται τελικά ως συνώνυμη της ανερμάτιστης κενολογίας.
Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι Νέοι Χρόνοι είχαν πια εδραιωθεί 

κατά τρόπο αμετάκλητο, η μεταφυσική συνέχισε παραδόξως 

να επιβιώνει όπως καταφαίνεται και απ’ το ότι η κριτική εναντίον της 

όχι μόνο δεν κόπασε, αλλά αποκτούσε μια διαρκώς 

αυξανόμενη οξύτητα ― και αυτό γιατί η μεταφυσική κατόρθωνε
να αλλάζει ακατάπαυστα νόημα και περιεχόμενο.