Υπέπεσα σε έναν... ανθρωπομορφισμό!

Ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη τάση να αποδίδει τα δικά του χαρακτηριστικά προς την φύση. Αυτό ονομάζεται ανθρωπομορφισμός. Για παράδειγμα , επειδή εμείς σαν θνητοί έχουμε αρχή και τέλος , αποδίδουμε αυτό το χαρακτηριστικό προς το σύνολο της φύσης. Όμως δεν είναι καθόλου απαραίτητο ότι αυτό πρέπει να ισχύει για τα πάντα. Αδυνατούμε να συλλάβουμε την έννοια ενός πράγματος για το οποίο η έννοια της αρχής και του τέλους δεν υπάρχει. Μιας φύσης η οποία υπήρχε ανέκαθεν , χωρίς σημείο μηδέν και η οποία θα υπάρχει για πάντα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει αυτή την έννοια (ούτε και ο γραφών άλλωστε) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
Απόδειξη γι'αυτό δεν είναι άλλη από την ιδιότητα της ενέργειας : Η ενέργεια , μαθαίνουμε από το γυμνάσιο, ότι δεν έχει αρχή ούτε τέλος. Δεν είναι αναλώσιμη , ούτε γεννιέται ούτε εξαφανίζεται.Δεν δημιουργείται παρά μόνο μετατρέπεται και αλλάζει μορφή. Επίσης ενέργεια και ύλη είναι το ένα και το αυτό. Είναι το ίδιο πράγμα με άλλη μορφή και συγκεκριμένα συνδέονται με τη σχέση Ε=mc².
Σημαίνει δηλαδή ότι μια ποσότητα ύλης με μάζα m αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας .Αυτό γίνεται αντιληπτό σε μεγάλες ταχύτητες ,κοντά στην ταχύτητα του φωτός.
Μόλις υπέπεσα σε έναν ανθρωπομορφισμό! Ο χαρακτηρισμός «μεγάλος» ή «μικρός» δεν έχει νόημα. Σημαίνει απλώς μεγάλος ως προς τη δική μου ανθρώπινη αντίληψη...