Το παιδικό μας κρεβάτι...
Όλοι μας φοβόμαστε την απώλεια, που η πιο οδυνηρή μορφή της είναι ο θάνατος αγαπημένου προσώπου. Υπάρχουν, όμως, και πολλές άλλες, μικρές ή μεγάλες απώλειες που σημαδεύουν καθημερινά τη ζωή μας...
Το παιδικό μας κρεβάτι... τα παιδικά μας, βιβλία...
4 σχόλια:
Γλυκό, τρυφερό...
[Μή θυμώνης Άνθρωπε]
Koblenz,Τήνο...
Το παραμύθι εδώ... αρχίζει!
Εχθές ήμουν έτοιμος να τη κάνω...
από τη blog-σφαίρα...
Αλλά... Koblenz,Τήνο...
Για των απωλειών τον φόβο
ουκ ήν ο λόγος από βραδίς;
Γι αυτόν που με άσπρο καλύφθηκε σεντόνι
μη δει εαυτόν δράκο παραμυθιού να στοιχειώνει
στα έγκατα του νου
Χίμαιρα
εν σπηλαιώδει καταγείω κρυμμένη οικήσει
την απειλή του Βελερεφόντη
τόλμησε ν'αψηφήσει
κι ένα ταξίδι
τόσο δα μικρό
υπέργειο φτερωτό
ξανά ν'αρχινίσει...
... Ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος
να παραμείνει στα όρια των δυνάμεών του,
που με κανέναν τρόπο, κανείς θνητός,
δεν μπορεί να ξεπεράσει.
Ούτε ακόμη κι ο Βελλεροφόντης,
ο ευνοούμενος και αγαπητός στους θεούς.
Η αγάπη και η συμπάθειά τους γρήγορα μεταβάλλεται
σε θυμό κι οργή,
που τον οδηγεί σε τραγικό τέλος...
Δημοσίευση σχολίου