Χρόνο με χρόνο, πέτρα στην πέτρα, δρόμο και δρόμο έφτασα την ζωή μου ως εδώ... Στα βουνά σκαρφάλωσα, στις πεδιάδες περπάτησα, βροχή, κρύο και ζέστη δεν στάθηκαν εμπόδια... Στάθηκα στης κορυφογραμμής την κόψη, κι αγνάντευα την θάλασσα... Έφτασα στο τέλος του δρόμου...
3 σχόλια:
η Γή είναι στρογγυλή, κανένας δρόμος δεν σε φτάνει στο τέλος. Πάντα μπορείς να συνεχίσεις :)
Μακρύ ταξίδι κίνησες να πας...
Η θάλασσα είναι το τέλος ή μήπως η αρχή ενός άλλου κόσμου;
Καλό Φθινόπωρο εύχομαι
Δημοσίευση σχολίου