«…Ο σύνθετος λυρισμός του Ρίτσου και ο ιδιότροπος φουτουρισμός του Μαγιακόφσκι, ποιητών που εμβολιάσανε την ιδιοσυγκρασία του Τ. Πατρίκιου δεν τον εμπόδισαν να διαμορφώσει το δικό του φωνητικό στίγμα (από τα καθαρότερα και συνεπέστερα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας μας) έκδηλο στις άνισες φόρμες του, τόσο στα εκτεταμένα σύνολα, που δείχνουν και τις πλαστικές του δυνατότητες για αυθεντική σύνθεση, όσο και στα ολιγόστιχα κομμάτια. Η πολιτική ένταξη του έργου του υπεραφαλαγγίζει την κομματική υποταγή και προσδιορίζεται από όσους περισσότερο αντικειμενικούς και πανανθρώπινους…».
(Βασίλης Στεριάδης, Ποιητής. Κριτική για την έκδοση Ποιήματα Ι. Αθήνα,
Θεμέλιο, 1976. Σελ. 240. Εφημ. Η Καθημερινή, 21.7.1977)
O Τίτος Πατρίκιος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» από το 1954. Δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία. Τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Η ποίησή του μεταφράστηκε στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου