Εύα...

Η Εύα συμβολίζει την αδυναμία, τον αισθησιασμό, 
τον πειρασμό και την ατίμωση. Δεύτερη στην τάξη της δημιουργίας, 
ο σκοπός της ήταν να υπηρετεί τον Αδάμ. 

Ελλείψει σοφίας και φρόνησης οι ενέργειές της στον Κήπο 
οδήγησαν στην πτώση όλης της ανθρωπότητας. 
Η Εύα κατάστρεψε την ελπίδα της ανθρωπότητας 
για τον παράδεισο επί της γης και, χωρίς την εμφάνιση του Χριστού, 
για την ελπίδα της αιωνιότητας. 

Ο Αυγουστίνος και ο Αμβρόσιος ερμήνευσαν τη σημασία της Εύας 
στο ίδιο γενικό χρονικό πλαίσιο ως αντίδραση στη μυθολογική ανάπτυξη 
των Γνωστικών, σύμφωνα με την οποία η Εύα 
έπαιζε έναν πολύ κεντρικό ρόλο στη δημιουργία. 

Εντούτοις, αυτοί οι δύο πρώτοι ορθόδοξοι χριστιανοί θεολόγοι, 
με τις ερμηνείες τους για την πρώτη γυναίκα, 
συνέβαλαν στη δημιουργία μιας άποψης για την Εύα 
και τη θηλυκότητα που διατηρήθηκε στις επόμενες γενεές Χριστιανών. 

Η Εύα στη συγκεκριμένη άποψη συνδέει τη γυναίκα 
με ό,τι είναι δευτερεύον και κακό, καθοδηγούμενο και αδύναμο. 
Αυτό το αδύναμο και καθοδηγούμενο πλάσμα οδήγησε ολάκερη 
την ανθρωπότητα στην Πτώση. 
Αν και πολλοί Χριστιανοί –ιδιαίτερα αυτοί που γεννήθηκαν 
προς το τέλος του εικοστού αιώνα- καταλαβαίνουν ότι μια τέτοια άποψη 
είναι τουλάχιστον ανεπαρκής και λανθασμένη, 
οι σύγχρονοι μελετητές της Βίβλου, των οποίων τον αντίκτυπο 

δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε στο σύγχρονο Χριστιανισμό, 
συνεχίζουν να κατηγορούν την Εύα και συνεπώς 
όλες τις γυναίκες για την εξορία της ανθρωπότητας από τον Παράδεισο. 

Τέτοιες πεποιθήσεις παραμένουν ενσωματωμένες 

στα εκκλησιαστικά συστήματα και τα δόγματα παγκοσμίως...