Υποθετικές υπερβάλλουσες προοπτικές...

Παρά το γεγονός ότι ο σύγχρονος κόσμος έθεσε σοβαρά υπό συζήτηση την παρουσία του Θεού, πολύ περισσότερο από τους αρχαίους Έλληνες, ακόμη και σήμερα είναι δύσκολη η αποδοχή της απουσίας του. Στον κόσμο μας η παρουσία του Θεού έχει αναπληρωθεί από το "βλέμμα του Θεού" (μια έννοια πολύ περισσότερο επιστημολογική και φιλοσοφική παρά θρησκευτική). Σε ένα υποθετικό μελλοντικό μετα-τραγικό κόσμο, το βλέμμα του Θεού θα σβήσει, μα στον σημερινό κόσμο, το βλέμμα ενός ανθρώπου που δεν αναγνωρίζεται στην παρουσία του Θεού, έχει ακόμη σαν σημείο αναφοράς μια οπτική γωνία που το υπερβάλλει. Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς Θεό μα όχι χωρίς υποθετικές υπερβάλλουσες προοπτικές που αναπληροί το βλέμμα του. Το ανθρωπινό ον δεν μπορεί να ιδιοποιηθεί των αρχών της προέλευσης του είτε στο ατομικό επίπεδο είτε σε επίπεδο γένους. Μοναδική του δυνατότητα, που την επιτρέπει η επεξεργασία της εμπειρίας του αρχικού ακρωτηριασμού, είναι η λήθη. Υπό αυτήν την οπτική γωνία η έννοια του ανθρωπίνου στο δυτικό πολιτισμό παραμένει σταθερά τραγική.