Να τα διαβάζω φωναχτά.
Να τα ακούω!
Δε θα το γράψω ούτε και θα το πω ποτέ.
... έχει την ποίηση και πορεύεται.
Τι να της κάνουνε οι ξένες λέξεις.
Ψάχνουμε και σκαλώνουμε στους στίχους της, πάνε να τους ξηλώσουν,
να μελετήσουνε το νήμα που τους δένει...
Τόσα χρόνια με ποιήματα και ποίηση δεν ξέρω τι θα πει... Ίσως, καλύτερα.
Πάντως, αν με ρωτούσε εξωγήινος τι σόι πράμα είναι τα ποιήματα και για ποιο λόγο τα διαβάζουνε οι άνθρωποι, θα απαντούσα: παρηγοριά.
Οι άνθρωποι λένε μεταξύ τούς ιστορίες. Πιάνονται απ' τις λέξεις σαν σε πόμολο.
Πότε ανοίγει ἡ πόρτα, πότε όχι.
5 σχόλια:
τι υπέροχη η φωτογραφία σου! πόσα δεν περιγράφει μέσα στη σιωπή της!
Τί έκανες πάλι;
Από πόμολο πιασμένη, κρεμιέμαι στην πόρτα και δε λέω μήτε να μπω, μήτε να βγω...
Very beautiful image, the water looks amazing!
xoxoxo ♡
Amazing shot!
Have a great week:)
Beautiful photo. Congratulations.
Δημοσίευση σχολίου