Το ελληνικό τοπίο δεν αναζήτησε ποτέ... άλλοθι!

Οι βορινοί ζωγράφοι αναζητούσαν ένα θεματικό άλλοθι για να ξεδιπλώσουν μπροστά στα μάτια μας τη σκηνογραφία των φανταστικών τοπίων που φιλοτεχνούσαν. Μόλις και μετά βίας αναγνωρίζει κανείς μέσα στην απεραντοσύνη των μανιεριστικών τοπίων των Πατινίρ, Πίτερ Μπρούγκελ, Ιερώνυμου Μπος κ.ά. τη Φυγή στην Αίγυπτο, τον Καλό Σαμαρείτη, τους ασκητές αγίους ή την Πτώση του Ικάρου. Βρισκόμαστε πάντως πολύ μακριά από την πραγματική εικόνα μιας αληθινά βιωμένης φύσης. Τα τοπία είναι φανταστικά και ζωγραφίζονται με τη μανιεριστική συνταγή των τριών επιπέδων...