Για μένα εθνική εορτή είναι όταν η Ελλάδα αναδεικνύεται παγκοσμίως για επιτεύγματα της,
για προϊόντα της, για τη συμβολή της κάπου, για τους ανθρώπους της.
Για μένα εθνική εορτή είναι όταν ο έλληνας δεν θεωρεί την πατρίδα του την ωραιότερη
του κόσμου αλλά την ωραιότερη του κόσμου στα μάτια του,
ξέροντας και τις αδυναμίες της ( και δικές του συνάμα)
και όμως την αγαπάει και γι αυτό, θέλει να συμβάλλει στην εξάλειψη τους.
Ομως αναρωτιέμαι εάν έχουν νόημα αυτά και εάν ακούγονται ολίγον ξενέρωτα
τώρα που η πατρίδα μας περνά δια πυρός και σιδήρου.
Γιατί τι να κάνει κι ο έρμος ο Ελληνας όταν λόγω των τεκταινομένων,οικονομικών
και πολιτικών, βρίσκεται σε σύγχυση, να ταυτιστεί ή να μην ταυτιστεί με την πατρίδα του,
της οποίας διοικητική ( με την πλατιά έννοια) έκφραση είναι το κράτος
το οποίο όμως τον συμπιέζει παντοιοτρόπως,
να μη πάθει σύγχυση, ποιος θα ζήσει η πατρίδα ή εγώ...
Κι εγώ αναρωτιέμαι, κι εσύ αναρωτιέσαι, όλοι αναρωτιόμαστε...
1 σχόλιο:
Το ύφος του μικρού τρομπετίστα εκπληκτικό!
Οι σκέψεις κοινές.. η σύγχυση κυρίως!
Δημοσίευση σχολίου