Είναι πάντα ή αφορμή!

Όπως και νά'χει δεν υπάρχει εικόνα γυμνή. 

Και ο αβίωτος χώρος κουβαλάει τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός,

πάνω του τις προβάλλει...

Τι κάνει ο φωτογράφος όταν αποτυπώνει... 

απομακρύνεται σε αποσταση ασφαλείας έτσι που να βλέπει αδιάφορα,

ψυχρά, σαν να μην αναγνωρίζει τι απεικονίζει, να μην τον αφορά, ή καρφώνει, 

σταυρώνει το 'θήραμα' του, τις αισθήσεις όλες-πέρα από την όραση, νου, ψυχή, 

εκθέτει τις φοβίες, τις αγωνίες, τις παραισθήσεις του ενδεχομένως ή τα συγκαλύπτει 

από ντροπή, από φόβο μήπως κανείς δεν καταλάβει 

και εν τέλει ως αποκλίνουσα περίπτωση απορριφθεί;

Προφανώς  διάλεξα την πρώτη οδό, η φωτογραφία ήταν πάντα ή αφορμή, 

κι αν  έγινα αντιληπτός, όταν οι παραισθήσεις μου, 

αγγίζουν το χρώμα της εικόνας που έχω κάνει! 

Φταίει είτε το μέσον, ο τρόπος, ή ο αποδέκτης 

που δεν είναι δεκτικός, με τις κεραίες τεντωμένες...

Σε κάθε περίπτωση, ήμουν αληθινός!

Αν σας αρέσει, δεν είστε υποχρεωμένοι την εκδοχή μου να αποδεχτείτε. 

Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν είμαι υποχρεωμένος να μεταποιήσω εμπειρία, 

βίωμα, αίσθηση, μνήμη, ό,τι τέλος πάντων είναι αυτό, 

για να γίνω αρεστός...