Αρχηγέ, σε λατρεύουμε!

Ζούμε την προσωπολατρία στο αποκορύφωμά της!
Oύτε τα χρόνια του…πατερούλη να ήταν!
Αν υπήρχε σήμερα στην Ελλάδα ένας καλός σεναριογράφος 

και παρακολουθούσε μέλη ομάδων κοινωνικής δικτύωσης, 

τι κάνουν, πώς σκέφτονται και το κυριότερο πώς εκφράζονται, 

θα έγραφε σίγουρα το έργο της ζωής του!

Μετά το ξέφρενο life style της τελευταίας 20ετίας, ζούμε την εποχή της μεθοδευμένης καταστολής των αντιδράσεων του κοινού. Το κατευθύνουν, με επιτυχία, ομολογουμένως, οι ειδήμονες της επικοινωνίας, στο μαντρί της μαζικής παρέας, προτείνοντάς του διέξοδο στην αφόρητη μοναξιά του, την έλλειψη επικοινωνίας, την ανάγκη επιβεβαίωσης και προ πάντων στην αναζήτηση μιας επαγγελματικής ανέλιξης. Ψευδαισθήσεις καλλιεργούνται συστηματικά από αυτούς που γνωρίζουν πώς να εκμεταλλεύονται στις κοινωνικές τάσεις(διαχείριση του κοινού το λένε τώρα), τί να δίνουν και με ποιο αντάλλαγμα. Στην παράσταση που έχει στηθεί κουβέντα δε γίνεται για τη ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής στα αστικά κέντρα, καμία υπενθύμιση ότι εξακολουθούμε να ζούμε με δανεικά, κανένας προβληματισμός για το μέλλον. Το ζήτημα είναι να περνάμε καλά και να το δείχνουμε. Να μας βλέπουν! Το εξασφαλίζει ο αρχηγός και πίσω του …εμείς κραυγάζουμε: Αρχηγέ, σε λατρεύουμε!