Η απομάγευση του κόσμου με την αυτονόμηση του ποδοσφαίρου, οδήγησαν σε ένα ρήγμα μεταξύ του λαϊκού παιχνιδιού και του 'κερδίζω χρήματα' απ' αυτό... Αυτή η ρήξη σηματοδοτεί τη ληξιαρχική πράξη γέννησης αφενός του χουλιγκανισμού και αφετέρου του ουτοπισμού...
Επικύνδινη η πρότασή σου manivesto! και τι θα κάνουν σήμερα όλοι οι θρύλοι,βάζελοι,χανούμισες,βούλγαροι κλπ. να κόψουν τις φλέβες τους; Μην εισάγεις καινά δαιμόνια!
Η φράση αποτελεί μέρος του κατηγορητηρίου με το οποίο οι ’νυτος, Μέλητος, και Λύκων οδήγησαν ενώπιον της Ιλιαίας τον φιλόσοφο Σωκράτη. Συγκεκριμένα, το κατηγορητήριο, κατά τον νόμο θα ήταν γραμμένο σε μια πινακίδα που παραδόθηκε στον Επώνυμο ’ρχοντα [ασκούσε και χρέη του σημερινού εισαγγελέα]. Η πινακίδα αυτή έγραφε: "Αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις νομίζει θεούς ού νομίζων, έταιρα δε καινά δαιμόνια, τους τε νέους διαφθείρων. Τίμημα θάνατος." Οι κατηγορίες όντως επέσειαν την ποινή του θανάτου. Όχι τόσο η πρώτη, αφού δεν κατηγορείται για αθεΐα αλλά για ετεροδοξία, αλλά η δεύτερη. Οι νεόι και οι έφηβοι προστατεύονταν με αυστηρότατους νόμους στην κλασική Αθήνα. Επειδή ο καθένας, προφαζιζόμενος τον δάσκαλο μπορούσε να εισέρχεται στα γυμνάσια, για να προστατευθούν οι νέοι υπήρχαν οι παιδονόμοι που φρόντιζαν για την ευταξία στους χώρους αυτούς. Αλλά και ο νόμος περί διαφθοράς των νέων, όριζε την πονή του θανάτου, τόσο για τον διαφθορέα, όσο και για τον κηδεμόνα που τυχόν θα συναινούσε στη διαφθορά! Βεβαίως ο Σωκράτης κατάφερε εύκολα να ανασκευάσει τις κατηγορίες αυτές. Ωστόσο, από τη μια το άσβεστο μίσος των Αθηναίων προς τους Τριάκοντα [που οι περισσότεροι ήσαν μαθητές του Σωκράτη] και από την άλλη, η γενικότερη στάση του φιλοσόφου στο ανώτατο δικαστήριο [ζήτησε ως ποινή ισόβια σίτιση στο πρυτανείο!], τον οδήγησαν στο θάνατο.
Όλοι μαζί λοιπόν, θρύλοι,βάζελοι,'χανούμισες','βούλγαροι' κλπ. ας κόψουν τις φλέβες τους!
2 σχόλια:
Επικύνδινη η πρότασή σου manivesto!
και τι θα κάνουν σήμερα όλοι οι θρύλοι,βάζελοι,χανούμισες,βούλγαροι κλπ.
να κόψουν τις φλέβες τους;
Μην εισάγεις καινά δαιμόνια!
...καινά δαιμόνια!...
Η φράση αποτελεί μέρος του κατηγορητηρίου με το οποίο οι ’νυτος, Μέλητος, και Λύκων οδήγησαν ενώπιον της Ιλιαίας τον φιλόσοφο Σωκράτη. Συγκεκριμένα, το κατηγορητήριο, κατά τον νόμο θα ήταν γραμμένο σε μια πινακίδα που παραδόθηκε στον Επώνυμο ’ρχοντα [ασκούσε και χρέη του σημερινού εισαγγελέα]. Η πινακίδα αυτή έγραφε:
"Αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις νομίζει θεούς ού νομίζων, έταιρα δε καινά δαιμόνια, τους τε νέους διαφθείρων. Τίμημα θάνατος."
Οι κατηγορίες όντως επέσειαν την ποινή του θανάτου. Όχι τόσο η πρώτη, αφού δεν κατηγορείται για αθεΐα αλλά για ετεροδοξία, αλλά η δεύτερη. Οι νεόι και οι έφηβοι προστατεύονταν με αυστηρότατους νόμους στην κλασική Αθήνα. Επειδή ο καθένας, προφαζιζόμενος τον δάσκαλο μπορούσε να εισέρχεται στα γυμνάσια, για να προστατευθούν οι νέοι υπήρχαν οι παιδονόμοι που φρόντιζαν για την ευταξία στους χώρους αυτούς. Αλλά και ο νόμος περί διαφθοράς των νέων, όριζε την πονή του θανάτου, τόσο για τον διαφθορέα, όσο και για τον κηδεμόνα που τυχόν θα συναινούσε στη διαφθορά!
Βεβαίως ο Σωκράτης κατάφερε εύκολα να ανασκευάσει τις κατηγορίες αυτές. Ωστόσο, από τη μια το άσβεστο μίσος των Αθηναίων προς τους Τριάκοντα [που οι περισσότεροι ήσαν μαθητές του Σωκράτη] και από την άλλη, η γενικότερη στάση του φιλοσόφου στο ανώτατο δικαστήριο [ζήτησε ως ποινή ισόβια σίτιση στο πρυτανείο!], τον οδήγησαν στο θάνατο.
Όλοι μαζί λοιπόν, θρύλοι,βάζελοι,'χανούμισες','βούλγαροι' κλπ.
ας κόψουν τις φλέβες τους!
Δημοσίευση σχολίου