Σαν σήμερα πριν 29 χρόνια!

                               

North Pages: Σαν σήμερα πριν 29 χρόνια!: γράφει ο Πέτρος Καστορίνης Οι χρονογράφοι του ίντερνετ, σε ανάμνηση της πρώτης εμφάνισής τους στο διαδίκτυο, στις 2 Μαΐου 1993 καθιέρωσαν τ...

Όθωνος, Κηφισιά...!

https://kifisiaview.blogspot.gr/

Καλημέρα, καλημέρα σε όλους!

Ο χρόνος είναι ένας μικρός κλέφτης. 
Ένας κλέφτης, που σηματοδοτεί 
κάθε αρχή και κάθε τέλος... 
Τρέχουμε λοιπόν και 'βουτάμε'...
σε μία όμορφη μέρα, σε μία καλημέρα!
Δεν αφήνουμε ούτε μία στιγμή
να μας φύγει, να πάει χαμένη!

Στιγμή για αυτά ελεύθερη...

Ο άνθρωπος, ως έγχρονο ον, 
κινείται μέσα στην ιστορικότητα του, 
στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων του και στην ελευθερία του. 
Αυτές όμως τις δυνητικές ιδιότητες δεν μπορεί 
να τις έχει το συμπαγές πραγματικό. 
Αυτό σημαίνει πως αν ποτέ 
το πραγματικό προβάλει στη συνείδησή µας, 
τούτο θα γίνει στιγμιαία. 
Όχι το μέλλον, αλλά η στιγμή κλείνει 
για τον άνθρωπο τη δυνατή πλήρωση, 
τη λύτρωση ή την πτώση του. 
Η 'πεπληρωµένη' στιγμή εμφανίζει ή αφανίζει το Αιώνιο. 
Είναι εκείνη η σπάνια, η ανεπανάληπτη 
και αναντικατάστατη στιγμή, 
που ωστόσο μπορεί να µη συμβεί σε ένα άτομο ποτέ!

Σήμερα τα παιδιά μας έκαναν παρέλαση
μετά από πολύ καιρό χωρίς να είναι
περιορισμένα από κάγκελα!

Στιγμή για αυτά ελεύθερη...

Εν όψει... 24ης

Τριάντα και... χρόνια πριν από την τυχαία συνάντηση με την Μελίνα δεν μπαίναμε στη διαδικασία να σκεφτούμε αν η φωνή που ακούγαμε πιτσιρίκια είναι κάποιας ηθοποιού, κάποιου με ανθρώπινη υπόσταση... Είκοσι χρόνια πριν από το τώρα δεν ήταν τα Δεκεμβριανά του '44, το ΕΑΜ κι οι Ταγματασφαλίτες... Ήταν τα 90s. Εποχή που...συμπλήρωσε το κενό. Μεταξύ συρμού της ιστορίας και αποβάθρας που επιβιβαστήκαμε... Το 'μέσο' που μας ταξίδεψε ως το σήμερα γνωρίζουμε ότι είχε λάθος προορισμό! Οφείλουμε αυτή την φορά, όχι για την πάρτη μας, αλλά για τη ζωή και το μέλλον των νέων ανθρώπων να επιλέξουμε με σοβαρότητα και προσοχή! Μεγάλα παιδιά είμαστε πλέον...

Για τον πολίτη και τη γνώση...

«…Όσο για μας, τους δημοσιογράφους, φίλους των δολοφονημένων δημοσιογράφων, θα συνεχίσουμε. … Ξέρουμε πως αυτό το επάγγελμα μερικές φορές είναι επικίνδυνο.
Μέχρι σήμερα το βάρος έπεφτε στους ρεπόρτερ που έφευγαν για να μας πληροφορήσουν για όσα συμβαίνουν στις εμπόλεμες χώρες. Τώρα θέλουν να μεταφέρουν τον πόλεμο μέσα στις ίδιες τις αίθουσες της σύνταξης μας. Δεν πρόκειται να πολεμήσουμε. Δεν είμαστε στρατιώτες. Αλλά θα υπερασπίσουμε τη γνώση και την αποστολή μας: να βοηθάμε τον αναγνώστη να αισθάνεται πολίτης. Δεν είναι μεγάλο πράγμα αλλά κάτι είναι κι αυτό.Με μια ακόμη πιο σταθερή βεβαιότητα: τώρα, ξέρουμε γιατί κάνουμε αυτό το επάγγελμα»

(Από το editorial του Laurent Joffrin, Διευθυντή Έκδοσης της Liberation)

Aνεπάρκεια...

Η χώρα έχοντας διέλθει νοερά μέσα από διαφορετικούς σταθμούς,
προσεγγίζει τώρα την έννοια της εγκατάλειψης ως αρωγό της
στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειάς αυτών που την κυβέρνησαν...

Γλυκοχαράζει... στη κατεστραμμένη χώρα;

Σε πανικό η γαλαζοπράσινη συγκυβέρνηση, έβγαλε στο μεϊντάνι όλες τις εφεδρείες της...Όταν συνειδητοποίησαν ότι και χάνουν και ξεφτιλίζονται, άρχισαν τα τερτίπια. Πρώτα την έπεσαν στη 'πασοκοαριστερο' έκτρωμα του Κουβέλη, ότι δήθεν διαλύεται. Διαψεύσθηκαν παταγωδώς...Μετά, έψαξαν σανίδα σωτηρίας στη Χρυσή Αυγή - αυτή, που οι ίδιοι έβαλαν φυλακή! - για να φάνε πάλι τα χαστούκια τους, από Μητσοτάκη (...ποιον πιάνω στο 'στόμα' μου!), Μιχαλολιάκο και Σια! Και σήμερα πήραν τον 'πουλο'... Για τουλάχιστο 30 μέρες η χώρα τούτη θα ζήσει ελεύθερη χωρίς τον μνημονικό ζυγό... μετά τις εκλογές βλέπουμε!

Στο νησί της φαντασίας...

http://manivestogallery.blogspot.gr/

Πρωταθλητές σε όλα...!

Από τους στόχους της Παιδείας και του Αθλητισμού μας δεν μπορούν να λείπουν οι αναφορές στην κατοχή του λαϊκού παιχνιδιού που είναι η 'μπάλα', τις συνέπειες της 'ερυθρόλευκης' εισβολής, τη συνεχιζόμενη παραβίαση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Αποτρέψετε τα παιδιά σας να υποστηρίζουν το συγκεκριμένο, ολοκληρωτικό 'κόκκινο' καθεστώς. Κι αποφύγετε να 'υποστηρίξετε' το δίκαιο με τον άκομψο τρόπο που εφήρμοσαν οι του δικεφάλου του βορά γιατί κινδυνεύετε να εκτεθείτε! Οι 'ερυθρόλευκοι' θέλουν και σε αυτό να έχουν τα πρωτεία, τα ρεκόρ... Να είναι και σε αυτό, της βίας και ανέντιμων κατακτήσεων, Πρωταθλητές!

Μας άρπαξαν το παιχνιδάκι μας...

Λαμόγια, ξέρετε, ήταν οι αβανταδόροι στο παιχνίδι του παπά. 

Αυτοί που προσείλκυαν τους αφελείς για να παίξουν και να χάσουν...

Τι είναι το λαμόγιο; 

Είναι το τσακαλάκι της αγοράς με τα μέτρια προσόντα και τον τυφλό πρακτικισμό. 

Είναι αυτός που διαχειρίζεται τα πάντα προς όφελός του, 

χωρίς οράματα, ούτε προσωπικά ούτε συλλογικά. 

Είναι το ευκαιριακό αρπακτικό που εκμεταλλεύεται τη μετριοκρατία, 

ό,τι έχει αποκτήσει σήμερα τα χαρακτηριστικά μιας άτυπης συμμορίας. 

Είναι φυσικό. 

Η συμμορία των μετρίων για να επιβιώσει και να γίνει καθεστώς 

δημιουργεί από κάτω άλλες συμμορίες υπό-μετρίων. 

Αυτό υπάρχει παντού, όχι μόνο στην πολιτική, στον αθλητισμό, 

στην κοινωνία ευρύτερα...

Τα λαμόγια προσείλκυσαν κι εμάς τους αφελείς φίλους...

των πρασιννοκοκκινοκιτρινομαυρων και μπλε ομάδων, ποδοσφαίρου,

και μας άρπαξαν το παιχνιδάκι μας..

Συρματοπλέγματα παντού...

Εν αρχή, τα συρματοπλέγματα. 

Συρματοπλέγματα στις πόρτες,συρματοπλέγματα 

σε κάθε παράθυρο, συρματοπλέγματα στο πάρκινγκ.
Συρματοπλέγματα παντού... 

Οι ευχάριστοι άνθρωποι τους οποίους αγαπούσα,
άρχισαν να ασκούν πάνω μου μια αόρατη 

αλλά αδιάκοπη ιδεολογική προπαγάνδα
ενός ιδιότυπου ρατσισμού, μιας αλλόκοτης 

και πολύ βαθιάς κοινωνικής διαίρεσης.
Έπρεπε να προστατευτώ. 

Η ρητορική τους δεν ήταν πιεστική, αλλά βαθιά συναισθηματική.

Χωρίς πιέσεις, κάθε τους προτροπή συνοδεύονταν 

από παραδείγματα μέσα από την ίδια τη ζωή...
Εντάξει λοιπόν!
Τα συρματοπλέγματα στην πρόσβαση προς τη θάλασσα 

δεν είναι 'ιδιότυπος ρατσισμός' μα ούτε 'κοινωνική διαίρεση'...
Είναι ανθρώπινη ασέβεια... η φύση ανοίγει την αγκαλιά της 

να μας δεχτεί να μας προσφέρει τα 'κάλλη' της 

κι εμείς την αφήνουμε... ορφανή!
Και η πλάκα είναι ότι εμείς χάνουμε!

Η φύση προστατεύεται με τη μη ανθρώπινη παρουσία μας!

Αρχηγέ, σε λατρεύουμε!

Ζούμε την προσωπολατρία στο αποκορύφωμά της!
Oύτε τα χρόνια του…πατερούλη να ήταν!
Αν υπήρχε σήμερα στην Ελλάδα ένας καλός σεναριογράφος 

και παρακολουθούσε μέλη ομάδων κοινωνικής δικτύωσης, 

τι κάνουν, πώς σκέφτονται και το κυριότερο πώς εκφράζονται, 

θα έγραφε σίγουρα το έργο της ζωής του!

Μετά το ξέφρενο life style της τελευταίας 20ετίας, ζούμε την εποχή της μεθοδευμένης καταστολής των αντιδράσεων του κοινού. Το κατευθύνουν, με επιτυχία, ομολογουμένως, οι ειδήμονες της επικοινωνίας, στο μαντρί της μαζικής παρέας, προτείνοντάς του διέξοδο στην αφόρητη μοναξιά του, την έλλειψη επικοινωνίας, την ανάγκη επιβεβαίωσης και προ πάντων στην αναζήτηση μιας επαγγελματικής ανέλιξης. Ψευδαισθήσεις καλλιεργούνται συστηματικά από αυτούς που γνωρίζουν πώς να εκμεταλλεύονται στις κοινωνικές τάσεις(διαχείριση του κοινού το λένε τώρα), τί να δίνουν και με ποιο αντάλλαγμα. Στην παράσταση που έχει στηθεί κουβέντα δε γίνεται για τη ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής στα αστικά κέντρα, καμία υπενθύμιση ότι εξακολουθούμε να ζούμε με δανεικά, κανένας προβληματισμός για το μέλλον. Το ζήτημα είναι να περνάμε καλά και να το δείχνουμε. Να μας βλέπουν! Το εξασφαλίζει ο αρχηγός και πίσω του …εμείς κραυγάζουμε: Αρχηγέ, σε λατρεύουμε!

Kραυγαλέα διάδοση...

Η τόσο κραυγαλέα διάδοση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ 

λειτουργεί ως καταλύτης που μπορεί εύκολα να άρει 

την απροθυμία συλλογισμού πάνω σε ένα ευρέως 

προβαλλόμενο πρόβλημα ή φαινόμενο...

Παπάς άνθρωπος...

Αλήθεια πόσο σημαντικό είναι στις δύσκολες μέρες...
να διατηρείς με αξιοπρέπεια την ανθρωπιά σου...
να 'υπηρετείς' τον σκοπό σου στην νοθευμένη πλέον κοινωνία μας.
Τι κι αν είσαι ιατρός, δικηγόρος, δημόσιος λειτουργός, πνευματικός...
αν δεν προτάσεις την από καρδιάς ανθρώπινη φύση σου
θα είναι προτιμότερο να αποποιηθείς τα λειτουργήματα σου.
Ο παπάς, πνευματικός, Θεοφάνης της Υπαπαντής της Νέας Φιλοθέης
δεν φορά απλά το ράσο ως και μόνο για να φέρει τον τίτλο
του ποιμενάρχη αλλά...
το ράσο του, ο χαρακτήρας του, η ανθρώπινη ψυχή του...
κρατούν μακριά του κάθε αυστηρό προσδιορισμό.
Δόγματα, χρώματα δέρματος και κάθε λογής κομπλεξισμοί ή ταμπού
είναι άγνωστα για τον παπά, πνευματικό, άνθρωπο... Θεοφάνη!

Τα πάντα!

Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα 

στην προσέγγιση των ανθρώπων;
Τα πάντα. 

Έχει γίνει μια μεγάλη επανάσταση από τη γενιά τη δική μου και μετά... 

Η λαχτάρα να συναντήσεις τον άλλον είναι από τις πιο μεγάλες συγκινήσεις, 

μεγαλύτερη και από τη σωματική επαφή. 

Αν λείπει η λαχτάρα, η σωματική επαφή είναι πολύ φτωχή. 

Λείπει η ψυχή. Φτωχαίνουν νομίζω τα πράγματα. 

Δεν λέω φτηναίνουν, φτωχαίνουν...

Οφείλουμε...

Διαβάσαμε βιβλία που μας εντυπωσίασαν για την αρτιότητά τους 

ως προς τη θεματική συγκρότηση και την ποιότητα της γλωσσικής έκφρασης, 

την ωριμότητα της τεχνικής και της σκέψης τους. 

Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που οι αδυναμίες 

της πρώτης γραφής ήταν έκδηλες, δεν ήταν δυνατόν να παραγνωρίσουμε 

τη δυναμικότητα και το νεανικό πάθος των τριαντάρηδων συγγραφέων 

που αφήνουν βάσιμες υποσχέσεις για επιτυχέστερα μελλοντικά έργα...

Οφείλουμε να ανακαλύψουμε τους νέους δημιουργούς, 

τα νέα παιδιά τα φρέσκα μυαλά του τόπου τούτου, 

να παρασυρθούμε από το πάθος τους και τις φωνές τους...

Δεν φανταζόσαστε ότι η σημερινή ( Ναι! στη σημερινή!) Ελλάδα 

έχει ανθρώπους που δεν μπορούν να τους φιμώσουν τα κουτό-φράγκικα συστήματα!

Έργο... Λάρκο!

Διαπράττει δυο μορφών ρυπάνσεις... 
η μία πραγματοποιείται στις περιοχές εξόρυξης 
και η δεύτερη στη θαλάσσια περιοχή του βόρειου ευβοϊκού 
όπου η εταιρεία εναποθέτει τη λεγόμενη 'σκουριά'. 
Οι καταστροφές από την εξόρυξη είναι: κόψιμο χιλιάδων δέντρων, 
αποψίλωση δασών, τεράστιες ποσότητες μπάζων που καλύπτουν 
ολόκληρες πλαγιές, καταστροφή υδροφόρου ορίζοντα, 
διάνοιξη δρόμων για τα βαρέα οχήματα. 
Η εξόρυξη γίνεται μόνο επιφανειακά, με τη δημιουργία τεράστιων κρατήρων 
που σε βάθος μπορεί να ξεπερνούν και τα 400 μέτρα. 
Ακόμη στην περιοχή εξόρυξης γίνεται και ο χημικός εμπλουτισμός του μεταλλεύματος, 
με ουσίες και τρόπους βεβαιωμένα ρυπογόνους, καρκινογόνους 
και δυστυχώς με μόνιμη παραμονή στην ευρύτερη περιοχή της εξόρυξης 
και στον υδροφόρο ορίζοντα της. 
Στις περιοχές της Κεντρικής Εύβοιας -που η εταιρία από χρόνια δραστηριοποιείται 
οι κάτοικοι παραπονούνται για μεγάλο αριθμό καρκίνων, κόκκινο νερό 
και έρημες περιοχές. Το τελευταίο και ουσιαστικά χωρίς επιστροφή στάδιο 
της υπό εκμετάλλευση περιοχής, είναι η ερημοποίησή της...

Όποιος δεν τα ακούει είναι ή κουφός ή βλάκας...

Η Γερμανία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, είναι το κέντρο βάρους της Ευρώπης. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών ισοδυναμούν με το 51% του γερμανικού ΑΕΠ, και περισσότερο από το ήμισυ των γερμανικών εξαγωγών κατευθύνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 

Η Γερμανία θεωρεί τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή της. Χωρίς την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές τις αγορές, οι εξαγωγές της θα συρρικνώνονταν δραματικά και η ανεργία θα εκτινασσόταν στα ύψη.
Το ευρώ είναι ένα εργαλείο που η Γερμανία, με την υπέρμετρη επιρροή της, χρησιμοποιεί...για να διαχειριστεί τις εμπορικές της σχέσεις – και αυτή η διαχείριση φέρνει σε μειονεκτική θέση τα άλλα μέλη της ευρωζώνης.
Οι συνθήκες στην Ευρώπη μοιάζουν προπολεμικές. Με δυο λόγια: ...τύμπανα πολέμου!

Όποιος δεν τα ακούει είναι ή κουφός ή βλάκας.
Η κλοπή των καταθέσεων της Κύπρου που επιχειρεί το Eurogroup
και οι οριακές πλέον καταστάσεις στην Ελλάδα, δυναμώνουν την έντασή τους.
Το γεγονός ότι ο Ολάντ δεν είναι αντάξιος της Γαλλίας, δεν σημαίνει ότι η Γαλλία
θα περιμένει πέντε χρόνια για να απαλλαγεί από αυτόν.
Ο ευρωπαϊκός Νότος βράζει, κι αν δεν βρεθεί κάποιος σοφός να σηκώσει το καπάκι,
τότε, το σύστημα έχει διαρθρωτικό πρόβλημα. Και τα προβλήματα, η Ιστορία τα λύνει...

Αντικείμενα 'ασυνήθιστα'

H τεχνική της τέχνης είναι να κάνει τα αντικείμενα 'ασυνήθιστα', 

να κάνει τις μορφές δύσκολες, να αυξάνει τη δυσκολία 

και τη διάρκεια της αντίληψης γιατί η διαδικασία της αντίληψης 

αποτελεί από μόνη της αισθητικό στόχο και πρέπει να παρατείνεται…

Πέρα από τις ρίζες...

Όταν κοιτάξεις πέρα από τις εθνικές ρίζες βρίσκεις άλλες... 

τις ευρωπαϊκές μας που είναι πολύ σταθερά τοποθετημένες στην Ελλάδα. 

Οι ρίζες της δυτικής λογοτεχνίας είναι ο Όμηρος και ο Ησίοδος, 

η Ελλάδα είναι που γέννησε το θέατρο και τη φιλοσοφία 

και από κει γεννήθηκαν η επιστήμη, η ιστορία και η εξέλιξη της τέχνης 

με ένα τρόπο που ποτέ δεν είχε υπάρξει πριν...

Ίσως ...

... αν σε πολλά πράγματα αφήσουμε τον εαυτό μας 

να αποδεχθεί αυτό που αισθανόμαστε 

και δεν το διαλύσουμε αναλύοντας το, 

να δούμε πιο καθαρά...

Requiem for a prank...

...γιατί είναι απάτη το μοιραίο, 

οι ανάλγητες στιγμές είναι πλάνη, 

κάτω από ένα υπόστεγο μελαγχολίας 

απαγγέλλουμε τις ζωές μας, αλλόκοτα, 

ματαιώνουμε τις σκέψεις 

και επιβιβαζόμαστε στο άσκοπο!

 

Είμαστε αδύναμοι έστω να ψιθυρίσουμε 

στον εαυτό μας... κάτι πραγματικό!

Η γέννεση της πραγματικότητας...

Σήμερα το ενδιαφέρον που δείχνουμε για τους πρώτους φιλοσόφους 

δεν είναι οι απαντήσεις που βρήκαν κι έδωσαν στα ερώτημα. 

Το ενδιαφέρον είναι ποιες ερωτήσεις διάλεξαν 

και τι λογής απαντήσεις έψαξαν να βρουν. 

Για μας, πιο σπουδαίο είναι το πώς, παρά το τι ακριβώς σκέφτονταν.

Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι πρόσεχαν ιδιαίτερα και μελετούσαν

 όλες τις ορατές αλλαγές στη φύση. 

Προσπαθούσαν να διακρίνουν κάποιους αιώνιους φυσικούς νόμους.

Πάσχιζαν να καταλάβουν τα φυσικά φαινόμενα και να τα εξηγήσουν, 

δίχως να καταφύγουν στους μύθους και στην παράδοση. 

Και πάνω απ’ όλα, ήθελαν να κατανοήσουν τα φυσικά φαινόμενα 

με τη βοήθεια της παρατήρησης και της μελέτης. 

Άλλο αυτό κι άλλο να εξηγείς τον κεραυνό και την αστραπή, 

το χειμώνα και την άνοιξη με τη βοήθεια διαφόρων γεγονότων, 

που φαντάζεσαι ότι γίνονται στον κόσμο των θεών.

Έτσι ελευθερώθηκε η φιλοσοφία από τη θρησκεία. 

Οι φυσικοί φιλόσοφοι έκαναν τα πρώτα βήματα 

προς την κατεύθυνση ενός επιστημονικού τρόπου σκέψης 

κι έθεσαν έτσι τα θεμέλια για τη μετέπειτα ανάπτυξη των φυσικών επιστημών.

Άλλες εποχές...

Ο Κάρολος Ε, αυτοκράτορας
της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έλεγε:
'...στα ισπανικά μιλάς με το θεό,
στα γαλλικά με τους φίλους,
στα γερμανικά με τους εχθρούς
και στα ιταλικά με τις γυναίκες...'

'Εάν όμως ήξερε ρωσικά θα έλεγε
ότι στη γλώσσα αυτή μπορείς να μιλάς με όλους,
επειδή στη γλώσσα μας θα ανακάλυπτε
τη μεγαλοπρέπεια των ισπανικών,
τη ζωντάνια των γαλλικών,
τη πυγμή των γερμανικών,
την τρυφερότητα των ιταλικών
και επιπλέον τον πλούτο
και την έντονη στις περιγραφές συντομία
των ελληνικών και των λατινικών.'

Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Λομονόσοφ 

Ο Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Λομονόσοφ
(19 Νοεμβρίου 1711 - 15 Απριλίου 1765)
ήταν Ρώσος επιστήμονας, συγγραφέας και μαθηματικός.

Ο Λομονόσοφ γεννήθηκε στο χωριό Ντένισοφκα 
(το όνομα αλλάχτηκε κατόπιν σε Λομονόσοβο
προς τιμήν του επιστήμονα, κοντά στο Αρχάγγελσκ) στα βόρεια της Ρωσίας.
Ο πατέρας του, ένας ψαράς, πήρε το αγόρι όταν ήταν δέκα ετών
για να τον βοηθήσει στην εργασία του, 

αλλά η επιθυμία του για γνώση ήταν απεριόριστη.
Τα λίγα βιβλία που είχε στη διάθεσή του τα έμαθε σχεδόν απέξω,
και βλέποντας ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα εκπαίδευσης
στο σπίτι, αποφάσισε να πάει με τα πόδια στη Μόσχα.
Στα δεκαεπτά, με την επέμβαση φίλων, έγινε δεκτός
στη Σλαβική Ελληνική Λατινική Ακαδημία.
Εκεί η πρόοδός του ήταν πολύ γρήγορη, ειδικά στα λατινικά,
και το 1734 στάλθηκε από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη.
Και πάλι η ικανότητά του, ειδικά στις φυσικές επιστήμες,
ήταν χαρακτηριστική και ήταν ένας από τους νέους Ρώσους
που επιλέχτηκαν για να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους στο εξωτερικό.

Άλλες εποχές... Tάσο μου!
Αφιερωμένο.-

Μανιφέστο Φουτουρισμού...

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι 90 ακριβώς χρόνια
μετά τη δημοσίευση του μανιφέστου του φουτουρισμού
από τον Φιλίππο Τομάζο Μαρινέτι
(«Le Figaro», 20 Φεβρουαρίου 1909),
οι φουτουριστές μπαίνουν θριαμβευτικά στο μουσείο.
Και δεν πρόκειται για οποιονδήποτε εκθεσιακό χώρο
αλλά για την ίδια την Galleria degli Uffizi της Φλωρεντίας,
μιας από τις τρεις πόλεις-μουσεία της Ιταλίας
(μαζί με τις «πυώδεις πληγές» της Ρώμης και της Βενετίας)
που βρέθηκαν εξαρχής στο στόχαστρο του Αλεξανδρινού συγγραφέα
και στην παθιασμένη «αντιπαρελθοντολογική» μανία του...
κατεδάφισης της παράδοσης και της ιστορίας.

Στην ιστορία του φουτουρισμού
(και ιδιαίτερα της λογοτεχνικής του έκφρασης),
το Gran Caffe της Φλωρεντίας στην κεντρική
piazza Repubblica έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο.
Στον χώρο αυτόν, με κεντροευρωπαϊκό κλίμα,
περισσότερο γνωστό ως Giubbe Rosse,
συγκεντρώνονταν ήδη από τις αρχές του αιώνα
γνωστοί πρωτοπόροι διανοούμενοι και μεταξύ αυτών
οι φουτουριστές λογοτέχνες οι οποίοι το 1913 ίδρυσαν,
μεταξύ άλλων, το ριζοσπαστικό περιοδικό
του φουτουρισμού «Lacerba» και τροφοδότησαν
επί χρόνια ένα κλίμα πολεμικού αντικομφορμισμού
που συνοδευόταν από ηχηρούς καβγάδες και οδυνηρές χειροδικίες.
Μόλις πρόσφατα οι νέοι ιδιοκτήτες αποφάσισαν
να αναβιώσουν την παράδοση των Giubbe Rosse
με μια επιθετική πολιτική πολιτιστικών πρωτοβουλιών,
στις οποίες εντάσσεται και η έκθεση
«Η μητρόπολη του φουτουρισμού. Μελέτες α-δυνατές»,
που προήλθε από μια ιδέα του Τομέα Ιστορίας
της Αρχιτεκτονικής της τοπικής Σχολής Αρχιτεκτόνων.

Κόκκινα γάντια...

Όχι πολύ... τόσο, όσο...
Ίσα για να βλέπουν αυτοί που αναγνωρίζουν μόνο 

τα βασικά χρώματα...
Να μπορούν να την κατατάξουν. 

Αφήστε τους να νομίζουν ότι την κατέταξαν.
Ότι την έβαλαν στα κουτάκια τους.
Και πάλι ένα προσεκτικό μάτι, 

όταν τη συναντήσει σε άπλετο,
καθαρό φως, θα διακρίνει ένα γλυκό κόκκινο 

να τυλίγει τα χέρια της...
και τα χέρια της να αγκαλιάζουν  

μία αναλογική, τηλεμετρική φωτογραφική μηχανή
της δεκαετίας του '70.

Σήμερα, περίπου 40 χρόνια, αργότερα!

2... δύο εισιτήρια!

Το '2'... δεν έχει σχέση με το εγώ,
το νου μας, ούτε με τις λέξεις μας,
ή τα μεμονωμένα συναισθήματα μας,
Το 'δύο' μπορείς απλά να το αισθανθείς
αν έχεις κοινό το κέντρο των αισθήσεων...
Το να αισθανθούν δύο, κάτι διαφορετικό,
σε μία συναυλία ενός ταλαντούχου μουσικού
σε ένα μυσταγωγικό χώρο...
σε ένα ηλιοβασίλεμα, σε μία στάλα νερό,
στον μίσχο ενός άνθους, στο πέταγμα μιας πεταλούδας,
είναι η ανθρώπινη κληρονομιά και δόξα του μαζί.
Είναι η μαγεία της κοινής ζωής, στην κυριολεξία...
δύο ανθρώπων...!

Η φιλοσοφική θεώρηση, της ερμητικής επιστήμης 

ανέκαθεν στηρίχθηκε στις αρχές όλων 

των αρχαίων μυστηριακών μύθων, 

καθώς και στις βασικές φιλοσοφικές αναζητήσεις 

των φωτεινών εκείνων πνευμάτων, που προήγαγαν τη μελέτη της... 

 Εχθές, σήμερα... και ως αύριο, ο Sivert διευρύνει 

ως σύγχρονος μυσταγωγός το πρίσμα των κατευθύνσεων 

σε νέους ορίζοντες, σε νέους μυθικούς μουσικούς ορίζοντες!

Bίος... απολογιστικός!

Σε κάθε ζωντανή αίσθηση,
σε κάθε αισθητική απόλαυση,
τον κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν,
η ηδυπάθεια και η εκστατική έφεση.
Αισθάνομαι πως αυτό που ονομάζουμε ομορφιά,
είναι το πάθος για την ουσία!

Ο βίος γίνεται απολογιστικός όταν τα κοιτάσµατα 
της µνήµης εξαντλούνται ή πολύ χειρότερα,
υπάρχουν και μένουν... αναξιοποίητα!
Αλλά η µνήµη επιστρέφει πάντα, είναι η κοιτίδα
της αφήγησης και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής...
Από τον Νοέμβριο του '10... μέχρι σήμερα,
κάθε μέρα, αυτός ο πόθος της ακατάλυτης στιγμής,
της αφθαρσίας που μεθυστικά μας βασανίζει
όλους μέσα στην καθημερινή φθορά, μας έπεσε βαρύς...
Ένα κάποιο τέλος διαψεύδει όσους ένιωσαν,
κατά καιρούς αυτή την εξάρτηση με την καθημερινότητα...
Θα επανερχόμαστε όποτε θα είμαστε σε θέση
να μοιραστούμε, να ανταλλάξουμε να εκφράσουμε
τις ανησυχίες μας, περιοδικά, αποφεύγοντας τη τακτική,
εξάρτηση της καθημερινότητας!

manivesto

Για το κενό (3)...

Για το κενό (2)...

Για το κενό...

...το περσινό!

Πορευόμενοι... προς τη μονάδα!

Δύο... 'παγόνια', μία φιλοσοφία...άγνωστη σε πολλούς: 

'Tου... πολύχρωμου, λευκού παγονιού!'. 

Ο χρονικός προσδιορισμός της εμφάνισης της, 

σαφώς και δεν είναι οι 13 Οκτωβρίου του '12. 

Ο Σταγειρίτης, επιχειρώντας να περιγράψει 

την παλαιότερη άποψη περί της ψυχής, 

μας παραπέμπει στο κατά πάσαν πιθανότητα, 

Πυθαγόρειο σύγγραμμα, περί Φιλοσοφίας. 

Σύμφωνα με το κείμενο αυτό, το ίδιο το έμψυχο ον,

απορρέει από την ιδέα του ενός ή αλλιώς, ο νους είναι το ένα. 

Η επιστήμη, η γνώση, η ευτυχία δηλαδή, είναι το δύο, 

επειδή μόνο κατά τον τρόπο αυτό, πορεύεται προς τη μονάδα!

Σωκράτη... Εσύ!

Όταν η αυτοεκτίμησή του και η αυτοπεποίθησή μας αυξάνονται

μας 'γεμίζουν', γνώση... που είναι ο δρόμος για την σοφία.
Έτσι απολαμβάνουμε την εσωτερική γαλήνη και την ηρεμία, 

πνεύματος και ψυχής φτάνοντας στην ευτυχία.
Αισθανόμαστε πλήρωση, ευδαιμονία και οδηγούμαστε στην τελειότητα...

Νιώθεις πιο αληθινός...

O κόσμος της rock αλλάζει,
με κινήσεις που ίσως σε πολλούς να περνούν ανυποψίαστες,
αλλά μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές αναταράξεις
στην rock σε αυτό που το κοινό ονομάζει 'εναλλακτικό'...
Εμάς μας κάνει folk rock... κι όταν σε καλεί μία φωνή
στις 1:31, 'βουτάς' σε διαδικασία μίξης ήχων, εικόνων, αρωμάτων...
Συναρμολογούνται μέσα σου 'πλάνα', μεγίστης σπουδαιότητα!
Νιώθεις πιο αληθινός από την προηγούμενη ημέρα σου!

Δείτε:http://www.youtube.com/watch?v=fNy8llTLvuA&feature=youtu.be

Δύο για πολλά...

...θέλει κουράγιο και ταπείνωση η ευτυχία.
Ακατανόητο εκ πρώτης όψεως,
αλλά οι άνθρωποι λες και φοβούνται να ευτυχήσουν,
μερικές φορές λες και ντρέπονται...
Τα 'παγόνια' ευτυχούν γιατί δεν ντρέπονται!

Τα λάθη μου...

Δεν προσπαθώ να καλύψω τα λάθη μου με λόγια...

Προσπαθώ να τα καλύψω με πράξεις.

Η φωτογραφία...

...δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση 

να αποτελέσει απομίμηση της φύσης!

Τα όρια...

...της γλώσσας σου να είναι τα όρια του κόσμου σου...

κι έτσι θα είσαι ένας από τους ανθρώπους που...
δημιουργεί εκ νέου έναν κόσμο μέσα από μία γλώσσα!

'Φυλάνε Θερμοπύλες'...

Πολλές εκφράσεις από αυτές που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο προέρχονται από την ελληνική γραμματεία. Τα έργα που τροφοδότησαν περισσότερο από όλα τα άλλα την καθημερινή γλώσσα είναι τα ομηρικά έπη («άχθος αρούρης», «παρά θιν’ αλός», «έπεα πτερόεντα», «πνέω μένεα» κ.ά.) και τα ευαγγέλια («άρον, άρον», «βρώμα και δυσωδία», «μη μου άπτου» κ.ά.).
Ωστόσο, από την περιοχή της νεοελληνικής λογοτεχνίας το έργο που κυρίως «πέρασε» εκφράσεις στην καθημερινή γλώσσα (κυρίως τη γραπτή) είναι τα ποιήματα του Καβάφη.
Oι λόγιοι (δημοσιογράφοι;) παρέθεταν στα κείμενά τους τέτοιες εκφράσεις-στίχους με αναφορά στον ποιητή , αλλά σιγά – σιγά, μετά την επιτυχία της ποίησης του Καβάφη, έγιναν τόσο γνωστές που η αναφορά αυτή περίττευε. Για κάποιες από αυτές βέβαια γίνεται ακόμη αναφορά στην προέλευσή τους, κάποιες άλλες χρησιμοποιούνται εντός εισαγωγικών για να δηλώσουν ότι πρόκειται για παράθεμα. Άλλες φορές είναι περιττά και η παραπομπή και τα εισαγωγικά. Κάποιες εκφράσεις έγιναν κοινές και χρησιμοποιούνται χωρίς ο χρήστης τους να γνωρίζει πια την καβαφική τους προέλευση. Πόσοι από αυτούς που λένε ότι «φυλάνε Θερμοπύλες» ξέρουν ότι αυτή η έκφραση προέρχεται από ένα ποίημα του Καβάφη;

Πώς...

...πώς ν’ απαλλάξω τη σκέψη μου απ’ τις ερμηνείες των άλλων;

Ο δυτικός Κύριος...

Η κυριαρχία πάνω στη φύση, 

που ονειρεύτηκε ο δυτικός Κύριος και ο μαρξισμός,

έκφραση του δυτικού Διαφωτισμού, 

δεν είναι απλά ανέφικτη, είναι επικίνδυνη!

Διακύβευμα...

Φαίνεται να μην έχουμε ακόμη προσέξει 

τη βαθύτερη μυστικιστική διάθεση,

η οποία παραπέμπει σε εκείνην του Σιοράν 

και εκφράζεται με αφορισμούς σαν και αυτόν:

 

Η ανάγκη για αφήγηση είναι ένα άχθος, 

και αν θέλουμε να απαλλαγούμε 

από αυτό πρέπει να επιζητούμε 

τη συναναστροφή με μυστικιστές, 

ποιητές και λάτρεις της ηδονής,

παρά με ουτοπικούς ονειροπόλους.

 

Και όμως, η προσωπική (άραγε και α-πολιτική;) 

απελευθέρωση από κάθε αφήγηση 

ίσως να μην είναι μόνον μυστικιστικό, ποιητικό, 

επικούρειο και σπινοζικό διακύβευμα. 

Ίσως να είναι η ίδια ένα εγχείρημα ουτοπικό..

Δύο...

Δύο διαφορετικοί άνθρωποι,
με πολλά κοινά σημεία κι αντιλήψεις...
Δύο περιπλανήσεις καταλήγουν στον ίδιο προορισμό,
σε ένα μη προκαθορισμένο ραντεβού,
όταν τα φώτα της πόλης διαγράφουν μόνο τις σιλουέτες...
Όλα, τούτη την ώρα είναι φιγούρες, αδιευκρίνιστες...
και η συνάντηση στο πλακόστρωτο του σχολείου...
εστιασμένη, καθαρή: Μαθητικό ραντεβού! Ίσως μια ευκαιρία αλλάξει την πορεία της ζωής τους...
κι ο προορισμός έχει, ταυτόχρονη κατάληξη!

Κάποιες φορές πριν, να ήταν πολύ νωρίς …

Καλή εβδομάδα...

Το πραγματικά αληθινό είναι ένα πλέγμα
από περιστάσεις και τυχαία συμβάντα...

Κυριακή...

...

Στοιχειωμένος δημιουργός...

...μα τι άλλο κάνει ο δημιουργός
από το να προσπαθεί μέσω του έργου του
να ξορκίσει τα προσωπικά του δαιμόνια...

Η γεύση αυτή... δεν αποτυπώνεται!

Mε την ποίηση μαθαίνουμε να θαυμάζουμε...
Με τη φιλοσοφία μαθαίνουμε να ρωτάμε...
Φιλοσοφία και ποίηση μας μαθαίνουν
την τέχνη να λογαριάζουμε τη ζωή μας,
θαυμάζοντας και ρωτώντας με ασυνήθιστο τρόπο,
ακόμη και για πράγματα που τα θεωρούμε συνηθισμένα.
Και η αγωνία του σώματος, της γεύσης...
μας εισάγει στην υπέροχη ένταση που βιώνει ο οργανισμός μας
στην αναμέτρησή του με τις μορφές του μηδενός και του απείρου...
από τη καλή, καλύτερη... έως την μεθυστική απόλαυση!
Σε ένα Ευρωπαϊκό διαγωνισμό, πρωτάθλημα... δοκιμασία
που έλαβε χώρα στο Βερολίνο, στη πρωτεύουσα των 'τοκογλύφων' μας,
αναμετρήθηκε το συνηθισμένο... η δημιουργικότητα και η φαντασία
ενός ταπεινού Έλληνα δημιουργού γεύσεων, του Νικόλα Χριστογιώργου
με τους Ευρωπαίους 'μετρ' στην παρασκευή παγωτού!
Το ασυνήθιστο σαφώς και δεν είναι η επιτυχία
του Νικόλα... που με την ασύλληπτη γεύση που δημιούργησε,
ήταν νικητής, απέναντι στους σπεσιαλίστες δυτικούς!
Φυσική απόλαυση και φυσικό αποτέλεσμα...
όταν ο Έλληνας έχει θέληση, ζήλο... ταλέντο!
Το ασυνήθιστο... είναι το ότι αν το Ευρωπαϊκό αυτό 'πρωτάθλημα'
αφορούσε κλοτσοσκούφι ή εκμοντερνισμό της 'τουρκομπαροκ'
μουσική μας... καθημερινότητας, τα ΜΜΕ μας
θα είχαν φροντίσει να μας 'οδηγήσουν'... πανηγυρίζοντας στους δρόμους...
Ας είναι... να μην έχουμε απαιτήσεις από ανθρώπους
που δεν γνωρίζουν από χρώματα, αρώματα... κι έχουν χαμένη γεύση!
Και συνάμα δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την επιτυχία
ενός πατριώτη μας, ειδικά αυτή την εποχή (!)...
απέναντι στους δυτικούς, σε αναμέτρηση που έγινε στην Γερμανία!

Να είσαι καλά Νικόλα και να μας προσφέρεις
πάντα τέτοιες γευστικές απολαύσεις...

Αφιερωμένη...

...στη Κατερίνα και τον Μάκη!

Βόλτα στη βροχή...

Αφήστε τα αυτοκίνητα και απολαύστε την βόλτα στη βροχή...
H Αθήνα δε σηκώνει άλλες απεργίες...
Ο κόσμος δεν αντέχει άλλες περικοπές!